شبای غربت

….
نمك در نمكدان شوري نداره …
دل من طاقت دوري نداره …
….
چشاشو ميگم …
من يه وقتا دلم واسه اونا عجيب پر ميكشه …
….
گرماي خون داخل كيسه يه حس عجيبي بهم داد …
450 سي سي …
نميدونم تو رگاي كي قراره بره …
احساس زنده بودن هم باحاله…
…..
عجب جادويي داره چشات …
باور كن ….
………
……………………
………… سهيل .

وصیت نامه

بعد من تو مراقب خودت باش …
گریه نکنیا …
من شبا میام به خوابت …
تنهات نمی زارم …
به هر حال چه بی ما و چه با ما زندگی می گذره …
حالشو ببر …
بهله …
هر چی هم که دارم ماله تو …
فقط حیف …
اگه چیزی بشه دیگه تایلند بی تایلند …
میگم من حالا اگه نبودم تو برو …
بهدشم فدای یه تار موت …
همتون دمتون گرم …
به بچم بگید بابات کلی مو داشت ….
بفهمه باباش کچل بوده سر خورده میشه …
بهله …
دیگه همین….
…………..
……………………..
………. سهیل.
پ.ن: 5 ساعت دیگه می پرم …هواپیما( فوکر 100 )

دیابت

قند لباش …
لباش قنده …
ولی حیف …
دیابت تو خانواده ما ارثیه …
قند طبیعی خطرناکه برامون …
میترسم ببوسمش …/
شانس نداریم که …
شیرینیش برامون زهر مار میشه …
بابام از این قرصای قند مصنوعی تو چاییش می ریزه ….
یعنی میشه قرص بوس هم درست کنن …
هر شب قبل از خواب بخورم و بخوابم …
ولی …
میدونم من جنبه ندارم که …
جو گیر میشم یه شب اینقدر از این قرصا می خورم تا خودکشی کنم …
خب تو هم جای من بودی همین کارو می کردی دیگه …
آخه قنده لباش …
لباش قنده …
………
……………………
…… سهیل .

فرقی نداره

یه گوله برف …
فقط یه گوله برفه …
یه گوله برف سرده …
سرماش فقط سرمای برفه …
تابستون گرمه …
گرم یعنی داغ … یعنی 42 درجه …
ظهر ساعت 2 فقط آفتاب مستقیم تو مخه …
مرداد و بهمن نداره که …
یه گوله برف و 42 درجه فقط سرد و گرمن …
فرقشون 6 ماهه …
خب …
من وتو هم مثل همین چیزاییم دیگه…
من همیشه 42 درجه و تو زیر صفر …
هر جفتمون تو مخیم …
هم گوله برف و هم گرمای 2 ظهر …
….
هه …
فمیدی …؟!
………..
………………
….. سهیل .

برگشت

بابایی …
من خیلی کوچیکم …
من زورم کمه …
دستام کوچیکه …
تحمل چشمام زیاد نیست …
بابایی …
بابایی …
نذار تنها بمونم …
تنهایی سخت می گذره به خدا …
تنهایی پر از دلگیریه …
پر از دلتنگیه …
بابایی …
تنهام نزاری دیگه …
باشه …؟
………..
….
………………………سهیل.