زن حسش را با موهایش نشان میدهد…
…..
حالش خوب باشد موهایش را رها میکند…
غمگین که باشد با کش دارش میزند…
با حوصله که باشد ميبافد و میاراید…
عصبانی که باشد جمعش میکند…
دلش که بشکند اولین چیزی که اضافیست موهایش هستند
بانوی گل ：
موهایت همیشه رهاااااا
روزت مبارک
کمتر از 1 ساعت دیگه از سال 94 مونده .
هعی 🙁
چه سالی بود … چه سالی بود … چه سالی بود
لحظه های خوب و بد و پر استرس و پر خاطره و شاد و غمگین زیادی داشت
هرچی بود و هرچی نبود تموم شد و رفت .
حالا چند دقیقه دیگه سال 95 تحویل میشه
سالی که بی شک برای من متفاوت تر از سالهای دیگه ست و باید آماده رویداد های جدید و نویی در زندگی و کارم باشم.
پر چونگی نکنم
از همین بلندی
فدای تک تک امتم بشم که همیشه بودن در کنارم و بهم انرژی مثبت دادن.
ایشالله سال 95 پر از سلامتی و موفقیت و خوشبختی و لبخند و پول و آرامش باشه برای همتون.
و خدا رو شکر میکنم که هنوزم این فرصت رو دارم که عمامتون باشم و در کنار هم خاطره سازی کنیم.
سال جدید و 95 و عید تون مبارککککککک باشه.
بوووس مووووس لیییسسسس میسسسسس
سرخ میشوی وقتی می شنوی
دوستت دارم ،
زرد می شوم وقتی می شنوم
دوستش داری….
چهارشنبه سوری راه انداخته ایم
سرخی تو از من
زردی من از تو !
همیشه من می سوزم
و
همیشه تو می پری …
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
تو زندگی همه آدما اتفاق هایی رخ میده که وقتی به خودت نگاه میکنی احساس میکنی چقدر دگرگون شدی و مسیر زندگیت عوض شده
خواستگاری و ازدواج و … یکی از همین اتفاق هاست
خدا شاهده بی ریا و صادقانه میگم
احساس میکنم یه شبه چندین سال بزرگتر شدم و یه حس تکامل عجیبی درونم شکل گرفته …
یه جورایی منگم و یه جورایی آرامش دارم و یه جورایی هیجان دارم و یه جورایی یه هو دغدغه هام مسیرش عوض شده انگار
دیشب به بهترین شکل ممکن مراسم خواستگاری انجام شد…
اولش چون دو خانواده تازه با هم آشنا شده بودن مقداری جو سنگین بود و هر از چند گاهی لحظه ای سکوت میشد و دوباره یکی این سکوت رو می شکست ….
یخ ها کم کم آب شد
از هر دری صحبتی بود
از فریال استیج گرفته تا انتخابات مجلس و رکود بازار مسکن و رژیم لاغری و ورزش و قلیون و تایلند و …
کم کم بحث های اصلی تر بیان شد…
از اونجایی که با عیال قبلا در مورد جزئیات مهریه و مراسم های آینده صحبت هامون رو انجام داد بودیم خیلی زود قسمت اصلی بحث هم تموم شد و دهنمون رو شیرین کردیم و همه برای عمام و عیالشون آرزوی خوشبختی می کردن و خوشحال بودن
آخرای مجلس اینقدر همه چی خوب پیش رفته بود که گویی سالهاست با هم فامیل و آشنا هستیم
ماشالله همه عشق عکس مکس و این صوبتا
به هزار مدل و فیگور و ترکیب کلی عکس گرفتیم و بعدشم با خوبی و خوشی و لب خندون خداحافظی کردیم و اومدیم بیرون.
بهله ….
15 اسفند 1394 بی شک در تاریخ ذهن همه ماها ثبت خواهد شد و سالها بعد برای سپهر پدسگم تعریف خواهم کرد که باباش شب خواستگاریش چقدر خجالت کشید و چقدر گرمش شده بود با اون کت و کراوات ،چقدر عرق ریخت و چاییی که باید …
حتما …
داغ …
خورده میشد.
ساعت یک ربع به 9 شب
خدایا به امید تو
عمام و خانواده سوار بر ماشین به طرف خونه عیال اینا
بوس موس
چه زود عصر شد و چقدر زود به شب نزدیک شدیم..
…..
…….
مرسی از همه کامنتا و تبریکاتون :*
گل رو هم سفارش دادم و ساعت 8 شب آماده ست
الان با خدا دوتایی اومدیم این بالا
محک…
یه حس عجیب و خاصی تو هواست
شیشه ها رو دادم پایین و ضبط ماشین خاموش
چشامو می بندم
تمام لحظه های تا قبل از امروزم مثل فیلم میگذره از ذهنم
صدای باد تو گوشم
من و خدایی که اونم دلش انگار یه جایی گیره….
….
ولی عمام…
……
برگردیم به 10 11 سال پیش
همه چی با یه تماس تلفنی و دلتنگی و یه قرار یه هویی و یه ساندویج تنوری اسکیمو شروع شد
یادته…؟
عیال گرفتار شده ای امروزمون هیچ وقت خبر نداشت عمام وقتی اولین گاز رو 10 سال پیش به ساندویج تنوریش زد چه حالی داشت…
لامصب مگه پایین میرفت …
نمیدونم مشکل از ساندویج بود ، از سسش بود ، از تنورش بود ، یا چیز دیگه ای که با هر لقمه و گاز ، دل و قلب و روح عمام میلرزید و این لرزش هی بیشتر و بیشتر میشد…
سالها گذشت تا رسید به امروز
15 اسفند 1394
روز خواستگاری عمام از عیال…..
…..
خوبیش میدونی چیه ..؟
اینه که عیال جان از خیلی قبل تر ها که عمام بشیم طرفدارمون بود و دنبال میکرد نوشته هامون رو …
مو به مو ..
کلمه به کلمه ..
اصن دیده شده بارها سرقت ادبی و بی ادبی هم شده و پست هامون در جاهای مختلف هم به اشتراک گذاشته شده و چه لایک هایی هم که نخورده :*
خلاصه اینا رو گفتم که بگم عیال جان خیلی وقته گرفتارمون بوده
ولی عمام …
…….
این روزا
منم و این تختخواب و خدایی که خیلی احساس تنهایی میکنه ….
🙂
بقیه هم فکر لباس و مباس و رسم و رسوم و حاشیه و ماشیه و این حرکتا