بی خداحافظی

به هر چی که نگاه میکنی بهاری شده …
جز دل من که بهارش زود پاییز شده و خزون …
تو دلم کلی درد دارم و نمیدونم به کی بگم …
دیگه کی میاد بشینه دل دردیامو باصبوری گوش کنه …
آخه بی وفا بین منو تو کلی خاطره بود …
همه رو یادت رفت …؟
یادت رفت به هم قول داده بودیم تو دکتر پا بشی و من مهندس بیل …
تو بیای پای عزیزم رو شفا بدی و منم بیام بالای شیروونی خونتون یه برج پنت آس بسازم …. با جکوزی و ماهواره …
یادت رفت چقدر تو یادمون رو تراس پنت آس کباب منقلی خوردیم …
چقدر برای دختر زینت خانوم ادا در اوردیم …
یادت رفت نذر کرده بودیم که اگه به آرزمون رسیدیم هر شب بیایم رو تراس و از آسمون خدا رو نگاه کنیم …
که دیگه تنها نباشه …
یادت رفت …
چه قصه ای بود و چه غصه ای شد …
شعر هایی رو که برات گفتم رو همیشه دوست داشتم مریم حیدرزاده برات دکلمه کنه …
ولی الآن فک میکنم بهتره بدمش مرحوم آغاسی بخونه برات ….
که سوزش به جونم بشینه …
شنیدم گفتی بذار بره گم شه …
باشه …
میرم گم میشم …
ولی آخه دیگه کیو پیدا کنم که خاطر یه ناقص عقل و کچل رو بخواد …
اونم تا پای جون …
دروغ نگم نه تا پای جون ولی تا پای چشم که خواستی …
اندازه یه بادمجون گنده که خشایار به خاطر من پای چشمت کاشت …
گفتن نداره ها …
ولی منم عوضش هموش شب به خاطر تو خواب دیدم که گوشش رو گاز گرفتم …
اینا اسمش دوست داشتن نیست …!!!
این رسمش نبود ممد …
ای کاش اندازه یه قوطی کبریت هوای دل یارتو داشتی …
اشکال نداره …
اما به خاک آقات که همیشه براش دعا میکنم تا یه روزی دوباره جوونه بزنه و از زمین بیاد بیرون …
همیشه دوست داشتم و دوست دارم …
با تمام بی وفاییات پشت سرت آب ریختم تا زودی بر گردی …
…………
……………………………
…….. سهیل .
پ.ن: رفقا ببخشید نتونستم بیام و شخصا عید رو تبریک بگم … امیدوارم سال خوبی داشته باشید.