زندگی اون چیزی نبود که من فکر میکردم
یا شاید من اشتباه فکر میکردم و این چیزی که الان دارم سپریش میکنم روش درستشه.
نمیدونم شاید من توقع زیادی دارم.
شاید بلد نیستم.
شاید اگه روزگار اینقدر سخت نمیشد ، شرایطمون بهتر بود.
اینجا که میتونم اعتراف کنم .. آره رفیق من مقصرم
مقصر کرونا منم
۱۴ اسفند من مقصر بودم
گرونی و دلار ۳۰ هزار تومنی کار منه
مقصر زخم های روی بدن یکی دیگه منم
من باعث اختلاف و خیانت خیلی ها شدم…
من مقصرم که دور و برم همه فکر و ذکرشون شده مادیات و وقتی از سود و پول صحبت میکنی بهت توجه میکنن.
من مقصر همه مشکلاتم
من مقصرم که توقع های زیادی دارم از آدما…خیلی…
من حتی توقع دارم که از نزدیک ترین آدم زندگیم جمله خسته نباشید بشنوم.
آره رفیقم
یه چیزایی باید دلی باشه…ولی یا دلی نیست یا اصن وجود نداره.
میخوام بگم زندگی چیز عجیبیه…
یه زمانایی اینقدر گرمی که هیچی رو نمیفهمی
اما کم کم حرارت میاد پایین.
سردت میشه.
مثل امروز
۹۹.۹.۹
…
اون وقت خیلی چیزا رو میفهمی.
